به گزارش گلستان ما ؛ یکی از نکاتی که این روزها با ورود سایتهای خبری به عرصه رسانه ای کشور داغ شده بحث حفظ حریم افراد و آبروی آنهاست . برخی افراد با توسل به احادیث و روایات و برخی راههای قانونی توانسته اند برای خود محملی درست کنند و فسادهای خود را در پستویی پنهان کنند .

از طرفی طبق قانون تا زمانی که حکم دزدی یا خلاف شخصی تایید و صادر نشد هیچ رسانه ای حق انعکاس خبر در مورد آن ندارد و این پوشش مناسبی شده تا بسیاری از این متخلفان سالهای سال بدون هیچ دردسری به کار خود ادامه دهند و املاک را بنام همسر ، فرزندان و یا بستکان خود بزنند و یا پول ها را تبدیل به طلا و ... کنند و نهایتا بعد از چند صباحی زندانی کشیدن دوباره به زندگی برمی گردند.

امروز در نقطه ای از روزگار قرار داریم که پرونده های ریز و درشتی از فسادهای مالی و دزدی از بیت المال در دادگاه ها به چشم می خورد و بنظر می رسد این افراد در این سالها پشت این احادیث و رافت نظام اسلامی هر کاری دلشان خواست کردند .

اینجاست که باید آبروی افراد را به دو گروه تقسیم کرد: آبروی مومن و آبروی دزد .

درباره رعایت آبروی مومن سفارشات بسیاری در احادیث و روایات شده بطوریکه امام صادق (ع) می فرمایند: کسی که به منظور عیب جویی و ریختن آبروی مومن و اینکه او را از نظر مردم بیندازد سخنی را نقل کند، خداوند او را از ولایتش بیرون کرده، به سوی ولایت شیطان می فرستد ولی شیطان هم او را نمی پذیرد.

از نظر اسلام حفظ جان، مال و آبروی مردم و حتی اندیشه آنان محترم است و ریختن آبروی مؤمن بسیار خطرناک و گناه بزرگی به شمار می رود به همین دلیل است که امام صادق (ع) در حدیثی، حرمت مؤمن را از حرمت کعبه بالاتر دانستند.

همچنین رسول خدا (ص) فرمود: هر حسنه ای صدقه است و هر چیزی که مرد مسلمان از ثروت خود برای خود و خانواده اش انفاق کند ، برای او صدقه (نزد خدا) نوشته می شود و هر چیزی که شخص مسلمان به وسیله آن، آبروی خود را حفظ کند، برای او به خاطر حفظ کردنش، صدقه نوشته می شود.

آنچه که در روایات اسلامی برای حفظ آبروی مومن آمده مربوط به اشتباهاتی است که در طول زندگی رخ می دهد اما در مورد دزدی های سازمان یافته و سوء استفاده از بیت المال هیچگاه اسلام دستور نداده که آبرویش را حفظ کنید بلکه باید چنین افرادی رسوا شوند تا درس عبرت برای آنها و جامعه شود .

کسی که در اوج تورم و گرانی و سختی معشیت مردم کالاها را انبار می کند تا دو چندان سود کند ، نباید آبرویش را حفظ کرد بلکه با معرفی او به مردم در ملا عام باید حد الهی درباره اش جاری گردد.

همچنین رسانه ها می بایستی در مورد اختلاس 3000 میلیاردی بیشتر و زودتر دست بکار می شدند . بالاخره خاوری بیش از سه دهه مدیر نظام بانکی کشور بود و در این سالها مقدمات این اختلاس بزرگ را فراهم می کرد . حداقل یک رسانه به قیمت توقیفش می بایستی به تخلفات وی اشاره کند تا مراجع نظارتی بتوانند به آن رسیدگی و قبل از فرار او را دستگیر کنند .

به هر حال امروز هم اکثر منتقدین رسانه های محلی و سایت های خبری انبوه متخلفانی هستند که در این سالها به دلیل رافت نظام اسلامی در کف جامعه رسوب کردند  و امروز نگران رسوا شدن خود هستند وگرنه آن را که حساب پاک است از محاسبه چه باک است.

شاید روایت زیر مثال مناسبی برای درک مفهوم ما باشد :

در دوران حکومت امام علی علیه السلام، به آن حضرت خبر رسید که "ابن هرمه" مأمور حکومتی ناظر بر بازار اهواز، مرتکب خیانتی شده است. امام علیه السلام پس از اطلاع، به فرماندار خود در اهواز چنین نوشت:
 
" هنگامی که نامه مرا خواندی، ابن هرمه را از نظارت بازار برکنار دار و او را به مردم معرفی کن، و به زندانش بیفکن و آبرویش را بریز، و به همه بخشهای تابع اهواز بنویس که من _علی_چنین عقوبتی برای او معین کرده ام. مبادا در مجازات او غفلت یا کوتاهی کنی، که نزد خدا خوار می شوی، و من به زشت ترین صورت ممکن تو را از کار بر کنار می کنم و خدا آن روز را نیاورد.
 
و چون روز جمعه رسید، او را از زندان درآور و ۳۵ تازیانه به او بزن و او را در بازار بگردان. و هر کس گواهی آورد که ابن هرمه از او چیزی گرفته است، او را با گواه قسم بده، و مبلغ را از مال ابن هرمه بردار و به صاحب آن بپرداز و دوباره او را خوار و سر افکنده و بی آبرو به زندان بازگردان، و پاهایش را در بند بگذار، و تنها برای نماز باز کن و فقط اگر کسی برایش خوراک یا نوشیدنی یا پوشاک یا زیر اندازی آورد به او برسان.
 
مگذار ملاقاتی داشته باشد، تا مبادا راه پاسخگویی به محاکمه را به او یاد دهند و به آزاد شدن از زندان امیدوارش سازند. و اگر دانستی که کسی چیزی(عذری) به او آموخته است که به مسلمانی زیانی می رساند، او را نیز تازیانه بزن و زندانی کن تا توبه کند.
 
شبها زندانیان را به فضای باز بیاور تا تفریح کنند، جز ابن هرمه! مگر بترسی که بمیرد، در این صورت او را نیز به حیاط زندان بیاور و اگر دیدی هنوز طاقت تازیانه خوردن دارد، پس از ۳۰ روز، ۳۵ تازیانه دیگر- به جز ۳۵ تازیانه نخستین- به او بزن. و برای من بنویس که درباره بازار(و نظارت بر آن) چه کردی، و پس از این خائن، چه کسی را برگزیدی، در ضمن حقوق ابن هرمه خائن را نیز قطع کن "

دعائم الاسلام ۵۳۳-۵۳۲ / الحیاة ۴۱۰-

عماد   محمدرضا پور